å 1 [lete] 1. lete do daenwès, suwedwès, norvedjin, ki rind on prononçaedje ålwetrin del lete A, ki dvént cåzu O, et k' a-st amoussî e scrît walon d' Lidje diviè 1900, po rinde li prononçaedje tipike d' èn oyon do walon el Hesbaye. Divant 1900, les mots ki fourit scrits avou l' lete "å" l' estént sovint avou "â". F. A accent circulaire, A rond en chef. 2. betchfessî å: betchfessî scrijha, batijhî A-bole (A avou ene pitite bole ådzeu), atåvlé e 1992 po rprezinter, e walon, èn oyon ki s' prononce come li francès "au" dins les pårlers do 20inme sieke di Nameur, Tchålerwè et l' Basse-Årdene, come li daenwès "å" el Hesbaye, et "â" el Hôte-Årdene, et dins l' Coûtchant walon po sacwants mots. F. diasystème "å". Etimolodjeye: troke latene a + l + cossoune, po ene pårteye do motî passé e walon; rl a: ô; eto sacwantès ôtès trokes a + cossoune do latén et do tîxhon, 1200. | Å [lete] grand A-bole.
Sorlon les rawetes do diccionaire da de Cambresier (1787), i shonne k' å 18inme sieke, li prononçaedje li pus corant a Lidje di l' oyon "å" esteut "â" (cial po brå, bråcler, bråyete, breyåd). A Limbork, a l' Ess di Lidje, l' oyon est scrît come e 20inme sieke a Nameur (au). Li prononçaedje ålwetrin, a môde daenwesse, si rescontréve, å 20inme sieke, a l' Ouwess di Lidje, disk' a Hu et Hanut.