åbanisté [f.n] (v.v.m.) situwåcion d' ene sakî k' a stî tchessî did mon ses djins. Napoleyon a scrît ses memweres, dins si åbanisté di l' iye Sinte-Elene. F. exil, banissement. Etimolodjeye: bodje di retroclaedje divancete "å" + "ban" (metou å ban d' on payis); cawete -isté.