ågne [o.n. u f.n.] 1. biesse-ås-tetes, k' a cwate pates et des longuès orayes, e sincieus latén Equus asinus, sovint metou come imådje del biestreye. L' ome esteut tot tchenou, l' ågne esteut cåzu moite (A. Xhignesse). On dit eto: bådet, borike, aze. F. âne. >> c' est l' ågne da sint Nicolai; u : >> c' est l' ågne do bon Diu; u : >> gn a nén méyeu ågne ki ç' valet la: c' est on bråve. F. coeur d'or. >> tcherdjî l' ågne: atchter les bistokes pol Sint-Nicolai. >> c' est come l' ågne da Clabot ki n' magnive rén et k' a crevé: dijhêye a onk ki n' vout nén magnî. >> l' amour fwait danser les ågnes: cwand i sont amoureus, minme les broxhirès djins fwaiynut des manires. >> il a stî nouri å laecea d' ågne: c' est on tiestou.

2. biesse djin. Ni fwai nén l' ågne. >> n' a nén pus ågne ki lu: il est foirt biesse. F. ignorant., il n'y a pas plus que lui;;

3. tiestowe djin. >> c' est on macté ågne: il est foirt macté. F. têtu.. >> On n' såreut fé boere ene ågne ki n' a nén soe; u: >> On piede si savon a laver l' tiesse d' ene ågne: gn a pont d' avance di voleur canndjî ene sakî foirt tiestou.

Disfondowes: augne, âgne, âne.

| ågneu, ågneuse [o.f.n.]

1. djin ki moenne ene ågne (ki poite ene tchedje). On dit eto: bådlî, bourikî.

2. (pus stroetmint, dinltins a Lidje), djin d' on viyaedje d' Årdene ki vneut vinde des prodûts d' cinse el veye avou si ågne; rl a: Ådneu.

3. (pa stindaedje) payizin, boirgnaesse djin.

Disfondowes: augneu, âgneu, augn'gneu

| ågnesse [f.n.] frumele di l' ågne. On dit eto: både.

| ågnreye [f.n.] biestreye. F. ânerie.

| ågntea [a.n.] djonne d' ågne, pitite ågne. F. âneton.

Etimolodjeye : cawete -ea, ristitchî T, 2005.

Coinreces Payis d' Lidje.

Mots d' acolaedje :

• crotale d' ågne.
• mårtia d' ågne.
• pas d' ågne.
• orayes d' ågne

• Dipus d' racsegnes so ls ågnes