ågne [o.n. u f.n.]
1. biesse-ås-tetes, k' a cwate pates et des longuès orayes, e sincieus latén Equus asinus, sovint metou come imådje del biestreye. L' ome esteut tot tchenou, l' ågne esteut cåzu moite (A. Xhignesse). On dit eto: bådet, bourike, aze. F. âne. >> c' est l' ågne da sint Nicolai; u: c' est l' ågne do bon Diu; u: gn a nén méyeu ågne ki ç' valet la: c' est on bråve. F. cœur d'or. >> tcherdjî l' ågne: atchter les bistokes pol Sint-Nicolai. >> c' est come l' ågne da Clabot ki n' magnive rén et k' a crevé: dijhêye a onk ki n' vout nén magnî. >> l' amour fwait danser les ågnes: cwand i sont amoreus, minme les broxhirès djins fwaiynut des manires. >> il a stî nouri å laecea d' ågne: c' est on tiestou.
2. biesse djin. Ni fwai nén l' ågne. >> n' a nén pus ågne ki lu: il est foirt biesse. F. ignorant.
3. tiestowe djin. >> c' est on macté ågne: il est foirt macté. F. têtu. >> On n' såreut fé boere ene ågne ki n' a nén soe; u: On piede si savon a laver l' tiesse d' ene ågne: gn a pont d' avance di voleur candjî ene sakî foirt tiestou.
Disfondowes: augne, âgne, âne.
| ågneu, ågneuse [o.f.n.]
1. djin ki moenne ene ågne (ki poite ene tchedje). On dit eto: bådlî, bourikî.
2. (pus stroetmint, dinltins a Lidje), djin d' on viyaedje d' Årdene ki vneut vinde des prodûts d' cinse el veye avou si ågne; rl a: Ådneus.
3. (pa stindaedje) payizan, boirgnaesse djin.
Disfondowes: augneu, âgneu, augn'gneu.
| ågnlî [o.n.] ågneu (moenneu d' ågne).
| ågnesse [f.n.] frumele di l' ågne. On dit eto: både.
| ågnreye [f.n.] biestreye. F. ânerie.
| ågntea [a.n.] djonne d' ågne, pitite ågne. F. âneton.
Etimolodjeye: cawete -ea, ristitchî T, 2005.
Coinreces Payis d' Lidje.
Mots d' acolaedje :