åmatén [o.n.] moumint kel solea s' leve. Èn åmatén, li glaece si sôda, et on gris plantchî ricovra l' toele di l' aiwe (J.P. Dumont). C 'est frisse come li rozêye k' ewalpeye les rôzes ene åmatén d' prétins (Guillaume Smal).

Etimolodjeye: sustantivaedje d' ene troke divancete å + no (rl a: ådinner, årcoet).