årca fi d' årca [omrinne sustantivire] 1. fi d' laiton (foirt racafougnåve fi, fwait d' on maxhaedje di keuve et d' zénk). I fjha, e såvlon, des trôs do diyamete di ses ciedjes, prinda do fyi d' coton po fé witche, meta on boket d' fi d' årca al cawe del witche et l' efonça e fond do trô bén å mitan (A. Lenfant). C' est come des pieles efilêyes so l' årca (Luc Declerq). F. fil de laiton. >> aveur des djambes di fi d' årca: roter tot ployant so ses djambes (pask' on-z a trop boevou). rla: cabalancî. 2. fi d' fier. On trèyisse di fi d' årca. Louwis a rmetou d' l' ôle didins les deus crassets Ki pindént å plafond après troes fis d' årca (Louis Piron). F. fil de fer. 3. fi d' èn ôte metå. F. fil métallique. Fårè-t i k' on djoû, dji leye mes hozetes Sins aveur dansé dizo l' fi d' årca ? (Jean Rode) >> fi d' årca d' keuve: fi d' keuve. I fåreut do fi d' årca d' keuve di telefone. F. fil de cuivre.