årmon [o.n.] (v.m.)

1. l' årmon u les årmons do tchår. pîce do dvant do tchår, fwaite di deus bwès taeyîs esprès, ki pôzèt sol blo d' ashi et s' raprotchî pa padvant, la k' on va-st agritchî l' timon. >> bwès d' årmon: tchaeke des deus bwès di ci etcherpetaedje la. >> pont des årmons: pîce di bwès ki rdjond les cawes des årmons, metowe dizo l' tchår. >> noejhete d' årmon: pitit blokea ki tént eshonne les deus bwès d' årmon, pa padvant.

2. årmons del soyete, d' ene ricepe: les deus montants, k' on-z apougne po soyî.

3. (imådjreçmint) foice, sitocaesté. Kén årmon k' il a co po si ådje ! (F. Deprêtre et N. Nopère). >> èn ome di bon årmon: èn ome di boune costitucion, foirt, ki n' est måy malåde.