årtea [o.n.] 1. doet do pî. Vos årteas sont, bén seur, å dbout d' vos pîs (tchansons des verités, [http://rifondou.walon.org/tchanson/loriaux.html#verites F. Loriaux]). Ses årteas, avou do rodje a ongues disso, atirént les ouys des omes cwand k' i brotchént foû do cur di ses sandaletes ([http://lucyin.walon.org/livreye/schoovdjoz.html#tayeu J. Schoovaerts]). rl a: [[Motî:doye|doye]], [[Motî:dognon|dognon]]. F. orteil. >> djouwer avou ses årteas po fé rire ses pîs: dijhêye a èn efant ki tchipote a ses årteas. >> gros årtea: Dj' aveu risticlé m' gros årtea; c' est ene sacwè ki fwait må (R. Mathieu). >> Å galop, galopea, li [[Motî:diale|diale]]° vs årè pa vos dijh årteas. 2. årtea d' pretcheu. 3. sûti efant (et motoit arnåjhe). rl a: [[Motî:galopea|galopea]]. Disfondowes: ortia, ôrtia, artia, artcha, ortcha, ôrtcha, ortè. Etimolodjeye: latén articulus (djonteure).