åvrûle [f.n.] sadju k' on-z î est å rcoet. Ces nuketes la dinént ene pitite åvrûle a djonne rigon e l' ivier (S. Fontaine). I profitît d' on ptit bwès d' beyôles po on pôk si mete a l' åvrûle, ca li bijhe di decimbe shofléve todi pus froede (Fré Lucas). Loukîz a: houte, coete. F. abri.

"A l' åvrûle des Djaeyîs" ramexhnêye d' arimeas da live da Emile-Joseph Piret