Braibant 1

I. [f.n.] (v.m.) viye dutcheye del Beldjike, li mitan metowe e tere tîxhone, li mitan e tere walone. Li Cri d' Peron di ût d' octôbe di l' an 1600 fwait troes feyes li rapoitroûle inte li manoye di Lidje et l' cisse del Braibant (N. Lequarré). >> Province do Braibant walon: u >> Province del Braibant walone: Province do Roman Payis.

Etimolodjeye: vî cmon no braibant (fagne).

II. ene braibant [f.n.] sôre di grijhe peme. Vloz ene braibant ?

| Braibonî, Braibonresse [n.dj.]

1. onk (ene) do Braibant.

2. sôre di tchvå d' trait, foirt sitocasse et hôt so pate, lomé après "li tchvå d' trait bedje". F. Brabançon, Ny. Brabander.

| braibançon, braibançone u braibançonde [addj., todi padrî] del Braibant. On florin del Braibant valeut cwate florins d' Lidje et on patår braibançon cwate aidants lidjwès (N. Lequarré). F. brabançon.

Omonimeye:

• braibant (o.n.; fagne)
• Braibant (no d' viyaedje)
• Braibant (no d' famile del Walonreye)
• braibançon (o.n.; pitite fagne)

Parintêye :

• Barbinçon

• Pus di racsegnes sol Dutcheye do Braibant.
• Pus di racsegnes sol Province do Braibant walon.
• Pus di racsegnes sol Braibant flamind.
• Dipus d' racsegnes so les "Braibants" et les ôtès sôres di pemes