Braibant 1

I. [n.pl.] (v.m.) viye dutcheye del Beldjike, li mitan metowe e tere tîxhone, li mitan e tere walone. Li Cri d' Peron di ût d' octôbe di l' an 1600 fwait troes feyes li rapoitroûle inte li manoye di Lidje et l' cisse del Braibant (N. Lequarré). >> Province do Braibant walon: u >> Province del Braibant walone: Province do Roman Payis. >> peme di Braibant: braibant.

II. braibant [f.n.] sôre di grijhe peme. Vloz ene braibant ? ene doûce braibant; ene seure braibant; ene grijhe braibant. F. rainette grise.

| Braibonî, Braibonresse

I. [n.dj.]

1. onk (ene) do Braibant.

2. sôre di tchvå d' trait, foirt sitocasse et hôt so pate, lomé après "li tchvå d' trait bedje". F. Brabançon, Ny. Brabander.

II. braibonî [o.n.] (nén sociålmint comifåt) etrindjir, nén trop sûti. C' est on braibonî, onk do payis des grands-åbes.

| braibançon, braibançone u braibançonde

I. [addj., todi padrî] del Braibant. On florin del Braibant valeut cwate florins d' Lidje et on patår braibançon cwate aidants lidjwès (N. Lequarré). F. brabançon.

II. Braibançon, Braibançone Braibançonde [n.dj.] Braibonî (resse).

III. braibançone [f.n.] ime nåcionål bedje.

Omonimeye: