Braibant 1

I. [n.pl.] (v.m.) viye dutcheye del Beldjike, li mitan metowe e tere tîxhone, li mitan e tere walone. Li Cri d' Peron di ût d' octôbe di l' an 1600 fwait troes feyes li rapoitroûle inte li manoye di Lidje et l' cisse del Braibant (N. Lequarré). >> Province do Braibant walon: u >> Province del Braibant walone: Province do Roman Payis. >> peme di Braibant: braibant.

II. braibant [f.n.] sôre di grijhe peme. Vloz ene braibant ? ene doûce braibant; ene seure braibant; ene grijhe braibant. F. rainette grise.

Etimolodjeye : no d' plaece fwait sol vî ptit no braibant; sôre di peme aivêye e ç' payis la.

| Braibonî, Braibonresse

I. [n.dj.]

1. onk (ene) do Braibant.

2. sôre di tchvå d' trait, foirt sitocasse et hôt so pate, lomé après "li tchvå d' trait bedje". F. Brabançon, Ny. Brabander.

II. braibonî [o.n.] (nén sociålmint comifåt) etrindjir, nén trop sûti. C' est on braibonî, onk do payis des grands-åbes.

Etimolodjeye : cawete -î (di dmorant) fwait so on bodje coinrece Braibon (accint del Hesbaye).

| braibançon, braibançone u braibançonde

I. [addj., todi padrî] del Braibant. On florin del Braibant valeut cwate florins d' Lidje et on patår braibançon cwate aidants lidjwès (N. Lequarré). F. brabançon.

II. Braibançon, Braibançone u Braibançonde [n.dj.] Braibonî (resse).

III. braibançone [f.n.] ime nåcionål bedje.

Etimolodjeye : riwalonijhî calcaedje do F. Brabançon, brabançonne.

Omonimeye:

• braibant (o.n.; fagne)
• Braibant (no d' viyaedje)
• Braibant (no d' famile del Walonreye)
• braibançon (o.n.; pitite fagne)

Parintêye :

• Barbinçon
• brabant

• Pus di racsegnes sol Dutcheye do Braibant.
• Pus di racsegnes sol Province do Braibant walon.
• Pus di racsegnes sol Braibant flamind.
• Dipus d' racsegnes so les "Braibants" et les ôtès sôres di pemes
• Dipus d' racsegnes so l' raece di tchvås lomé Braibonî
• Dipus d' racsegnes so l' braibançone (ime del Beldjike)