Faiviè [n.pl.] ancyin ptit ban del Walonreye, e F. Fauvillers, en almand Feitweiler, divnou intité. Sipotadje des djins : les Parizyins. >>  A Faiviè, li diale î fwait s’ paket: Les djins end alént voltî bouter a Paris et rivni al pinsion viker d’ leus rintes.

Disfondowes: Fêviè, Fâviè, Fauviè; vîs scrijhas : Flitvilar (8inme sieke), Fasvillers (1211).

Etimolodjeye : aplacaedje tîxhon latén "fagetum" (bwès d’ faws + viyaedje, viyaedjes do Bwès d’ faws.

• Dipus d' racsegnes so l’ intité d’ Faiviè.
• Dipus d' racsegnes so l’ ancyin ptit ban d’ Faiviè.