Magrite [n.dj.]

1. pitit no d' comere, e F. Margueritte. Asteure ki Hanesse aveut temté Magrite, Les eures a leu shonnance alént toplin moens vite (L. Lagauche) >> Li Rotche Magrite Zabele: no d' ene plaece di Transene.

2. no d' famile di Walonreye, ki si scrît, asteure, Magritte, Magrit, Magriet.

Disfondowes: Magrite, Magrete, Margarite, Marguèrite, Mârgurite vîs scrijhas: Magrite (1302), Magrete (1418), Magritte (1602).

Poirteus do no :

• René Magritte.
• sinte Magrite

Minme sourdant etimolodjike.

• (pitite) magrite.
• magriyete.
• rinne-magrite.
• Garite
• Gueyite

• Dipus d' racsegnes so les ptits nos walons