Montagu [n.pl.] no di sacwants viyadjes, hamteas e plaeces del Walonreye, et del Flande djusse astok.

1. Montagu-e-Limbork u Montneye-li-Tîxhe u Montnåke ban d' Flande, e flamind F. Montenaken, astok di Crås-Inmna, avou sacwants plaeces k' ont co des nos e walon.

vî scrijha: Montenaken (1139), Monteigney (1174), Montegni (1203), Montigney-le-Thiech (1300).

2. Montagu-dlé-Marcourt hamtea d' Marcour. Vosse mame est a Montagu po ses djambes (C. Déom). >> Conteye di Montagu: ancyinne conteye e l' Årdene, ki comprindeut co, e 18inme sieke, les viyaedjes di Marcour, Houton eyet Dôtchamp. >> promete el voye a Montagu: promete d' aler a perlinaedje a l' tchapele sint Tibå a Montagu-dlé-Marcourt.

3. no di des plaeces di l' Elpe, di Lane, di Rotchô (la-minme: Montragu).

4. ancyin ptit ban do Braibant flamind, e Scherpenheuvel.

Etimolodjeye: latén "Mons acutus" (awiant mont).

• Dipus d' racsegnes so Montagu-e-Limbork.
• Viyaedje di Walonreye et d' Flande ki s' lomnut avou "Tîxhe".
• Dipus d' racsegnes sol conteye di Montagu.
• Dipus d' racsegnes sol Ermitaedje sint Tibå a Monagu-dlé-Marcourt