Nameur I. [n.pl.] mwaisse-veye del Walonreye, e F. Namur, e flamind Namen; Sipotaedje des djins: les Chwès (bén veyou), les Lumçons (fotant). II. [n.dj.] no d' famile di Walonreye, ki si scrît, asteure, Namur. Disfondowes: Nameur, Namër, Namèr. Vîs scrijhas: Namucum (650), Namugum (960), Namon (1150), Namurcum (1250). Etimolodjeye: bodje gayel "nam" (vå), cawete gayele "cum" (del), dabôrd: (måjhon) del vå; rl a: Nametche, Nîme. | Namurwès, Namurwesse [n.dj.] li ci (cene) ki dmeure a Nameur (li veye), dins l' province di Nameur, u dins l' ancyin Payis d' Nameur. | Namuroe [n.dj.] no d' famile di Walonreye, ki si scrît, asteure, Namurois, et, davance Namureur (1592). | Namurea [n.dj.] ancyin no d' famile di Walonreye, ki si scrijheut, asteure, Namureau (1449, 1536), Namuria (1454).

• Dipus d' racsegnes so Nameur (li comene rebanêye)
• Dipus d' racsegnes so Nameur (li viye veye)