Såvaedje Inne[n.pl.] hamtea des Înes, e F. F. Isnes-Sauvages. Gn aveut d' ses efants del pitite sicole d' adon ki s' avént maryî, et ki dmorént asteure ossu bén a Frunire k' a Velinne, a Spî u a Såvadje-Inne (E. Gilliard).

Vî scrijha: Ynnes-les-Sauvages, 1265.