Tîle [no d' aiwe] aiwe, e F. la Dyle, e Ny. de Dijle, ki prind sourd a Tiyi, raiwî l' Såt Tavlene. Ele riçût l' Ône, pu l' Trén, pu egoline e payis Flamind (Lovén), po s' maxhî a l' Escô.

Disfondowes: Tîle, Dîle; Vîs scrijhas: Thilia (1008).

Etimolodjeye: erî-rfwait gayel tilo (bigåd, purea).

Minme sourdant etimolodjike:

• Tîlsene (veye di Flande, e Ny. Dilsen.)

• Dipus d' racsegnes so Tîle