Tîxhe [o.f.n.] 1. djin ki djåze on lingaedje djermanike. 2. (pus stroetmint) djin ki djåze li lussimbordjwès. I s' maria avou ene des Tîxhes, ene grande curêye, ki lyi frè vey li diale tote si veye (A. Lenfant). F. Allemand(e), (d'expression) germanique. Disfondowes: Tîhye, Tîche, Tîhe, Tièhye, Têye, Tin.ye, Tîye. Etimolodjeye: vî lussimbordjwès "theudisk" (come l' almand "deutsch", li daenwès "tysk"). Coinrece Hôte-Årdene et Payis d' Bastogne. | Tîxhon, Tîxhonde u Tîxhone I. [o.f.n.] 1. Tixhe. 2. (pus stroetmint) Flamind(e) u Almand(e). >> diveur ås Walons et ås Tîxhons: avou des desses di tos costés. II. Tîxhon [n.dj.] no d' famile del Walonreye, ki si scrît asteure Tixhon, Tichon, Tychon, Tihon, Thion. Disfondowes: Tîchon, Tîchonde, Tîhondje, Tîchone, Tîhon, Tîhonde, Têyon, Tinyon, Tiyon, Tiyondje, Tiyone, oune. | tîxhon, tîxhone u tîxhonde [addj.] a vey avou on peupe djermanike u lingaedje djermanike. L' etimolodjeye di "sipiter" n' a rén a vey avou on bodje tîxhon. F. germanique. | tîxhon [o.n.] vî lingaedje soûmintrece k' a dné l' almand, li flamind, li frizon, li lussimbordjwès, et siervi di stok a mwints mots do walon. F. germanique. | Tîxhnea [n.dj.] sipot po ene djin ki provént did mon les Tîxhons et k' est ptit. Djihan Tîxhnea dimoréve a Ståvleu e 1544. (ramexhné pa Herbillon & Germain). Disfondowes: Tîchnia, Tîh'nê, Tîhy'nin Etimolodjeye: bodje "tîxhe", cawete -ea avou on ristitchî N.

Minme sitok etimolodjike:

• Tionveye
• tîxhondijhî

Mots d' aplacaedje

• Tîxhe-Nouvveye
• Méch-li-Tîxhe

• Dipus d' racsegne sol mot "Tîxhe" & Tîxhon dins les nos d' djins et d' plaeces
• Dipus d' racsegnes so les etimolodjeyes tîxhones des mots walons
• Totès sôres di rapoirts inte li walon eyet les Tîxhons et leu lingaedje
• mots walons emantchîs al môde tîxhone (aplacaedje tîxhon)