Zabele [n.dj.] pitit no d' feme del Walonreye, e F. Isabelle. Dj' a tot m' coir k' est bagueu d' ivier, di froed, d' djalêye, Mins dji m' vos va rtrover, vos m' ertchåfrez, Zabele (J. Nihoul). Zabele, c' est vosse cour k' i vos fåt shure (li Contesse Djonnome e l' "[http://djozewal.googlepages.com/avespre40 Avespré]). | Zabea [n.dj.] (v.m.) pitit no d' ome del Walonreye, e F. Isabeau. | zabea [o.n.] (v.m.) 1. ploreu(se) d' etermint, ki s' meteut divant l' coirbiyård. F. pleureur (euse). >> Ploroz, zabea, vla l' doû k' eva: dijhêye pol ploreu kimincî ses dislamintaedjes. 2. a) feme di rén. Ene Magrite, ene beguene, on zabea frént danser l' diale dins on boestea. F. gourgandine. b) grande biesse di feme. F. grande niaise. Disfondowes: zabê, zabia. Etimolodjeye: pitit no divnou cmon no.