abåbli u asbåbli (codjowaedje) [v.c.]

1. fé vey bablou. Dj' a stî abåbli pås fåres. Di leus ptits ouys abåblis pa l' lumire, i waitént sins oizeur rén dire (J. Calozet). On dit eto: asblawi. F. éblouir, aveugler.

2. maker. Dj' a toumé al valêye des egrés; di so tot asbåbli (ramexhné pa M. Francard). F. étourdir, assomer.

3. sibarer. Dj' a stî tot asbåbli del vey ariver.

Etimolodjeye: bodje "babl-"(bablou), betchete a- des viebes del cwatrinme sôre ki volnut dire "rinde + addjectif"; cial: rinde bablou.

Coinrece Basse-Årdene.