abayî

I. [v.s.c.] bawer

a) po on tchén. >> Il abaye mins i n' hagne nén: i brait, i gueuye, mins i n' vos freut nou må. Franwal: ahåyant po: "chien qui aboie ne mord pas". >> fé abayî s' tchén: riprinde des liårds k' estént muchyîs. >> å matén, c' est tos tchéns doirmants, al nute, tos tchéns abayants: c' est des shijhleus, k' i gn a pont d' fén d' les aveur å lét, mins ki n' savèt s' lever å matén. >> leyans dire les djins eyet abayî les tchéns; c' est leu mestî: ni rispondans nén ås cis ki nos dismeprijhèt.

b) tosser foirt. Vos avoz l' catåre ki vos abayîz insi ?

II. [v.c.]

1. vini aviè ene sakî tot bawant. Nosse tchén a abayî l' tchampete. F. menacer (chien).

2. cåzer a kéconk come a on tchén. Ni m' abaye nén insi, on ! Franwal: "agresser (verbalement)".

Coinrece walon do Coûtchant.

| abayaedje [o.n.] bawaedje.

| abayeu, se [o.f.n.] li ci(ne) k' abaye. rl a: baweu(se).

| abayåd, e

I. [o.f.n. & addj.] bawiåd(e).

II. abayåd [o.n.] (mot d' tindeu) pinson ki sieve po-z assaetchî les ôtes avou ses xhufelmints.

| abaymint [o.n.] abayaedje.