abohner (s' abohner) (codjowaedje) [v.pr.] vini a bohêye, tot djåzant d' ene plante k' i ndè crexheut, aprume, k' ene djete. Les djetons s' abohnèt. Les crompires kimincèt a s' abohner. On grin bén abohné. On dit eto: bohner. F. taller, croître plus touffu, faire des tiges.

Etimolodjeye: viebe fwait sol bodje "boh-" (loukîz a: bohêye) avou l' betchete a-.

| abohnaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) po les viebes "bohner" et "s' abohner". On dit eto: bohnaedje. F. tallage, croissance drue.

• Dipus d' racsegnes so l' abohnaedje des dinrêyes