aboird [o.n.] plaece metowe divant d' intrer ene sadju. Cisse måjhon la n' a nén des beas aboirds, ele ni s' vindrè nén bén. F. abord. | d' aboird [aloyrecire] po cmincî. D' aboird, nos alans mindjî. F. tout d'abord. Etimolodjeye: bodje boird, avou l' betchete d' aprepiaedje a-.

Parintêye:

• aboirder
• raboirder

Minme sitok etimolodjike

• dabôrd