abtinince [f.n.] foice di si spani lu-minme d' ene sacwè k' on magne u k' on boet voltî, udonbén k' on fwait voltî. Ci n' est nén ouy djune, c' est seulmint abtinince di tchå (Motî da Forir). I fwaiynut l' samwinne d' abtinince. Les Avéns, c’ est des djoûs d’ abtinince et d' ripintance la k' on s' aprestêye po Noyé (G. Sfasie) Loukîz a : penitince, djune. F. abstinence, privation.

• Dipus d' racsegnes so l’ abtinince