acoujhner (codjowaedje)

I. [v.c.]

1. aprester (èn amagnî). Mi mame acoujhnéve totes les salådes ås kertons a s' raletchî les doets (L. J. Alexis).

2. nouri, coujhner po ene sakî. Acoujhnez vosse malåde comifåt, i serè rade so pî.

II. s' acoujhner [v.pr.] coujhner po lu-minme.

Etimolodjeye: viebe fwait sol bodje "coujhner", avou ene betchete a- 5 (fé fé l' fijhaedje).

| acoujhnaedje [o.n.] accion eyet sirzultat pol viebe "acoujhner"; copurade: assåjhnaedje les amagnîs.