adjnoyî
I. [v.c.] fé mete a djnos. Il adjnoyèt l' chamô, et l' epater avou ene coide ki passe dizeu l' cô.
II. s' adjnoyî [v.pr.]
1. si mete a djnos.
2. ployî li djno divant on rwè, dins ene eglijhe, po mostrer k' on s' ricnoxhe come pus ptit. rl a: asglignî, adjeni.
Disfondowes: agn'gnoyî, agn'gnoyi, agn'gnoler. Coinrece Payis d' Dinant & Bassårdene.
| adjnoyaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion et si rzultat) po les viebes "s' adjnoyî" u "adjnoyî", copurade: a) po s' baxhî; F. agenouillement. b) dins on djesse rilidjeus u d' foirt respet. F. génuflexion, prosternation.
Disfondowes: adgnoladje, agngnoladje, agn'gnoyadje.