adroeteure [f.n.] cwålité d' ene sakî ki s' moenne droet. Dji l' a tchoezi por lu dire a ses efants, et a s' måjhon après lu, do shuve li voye do Signeur tot vicant dins l' djustice et dins l' adroeteure (Li Djneze, rat. pa L. Hendschel). F. droiture.

Etimolodjeye : etroclaedje di l' årtike francès la, a pårti do pretchaedje rilidjeus, pu riscôpaedje (Loukîz a : atchenå).