adroeteure [f.n.]

1. cwålité d' ene sakî ki s' moenne droet. Dji l' a tchoezi por lu dire a ses efants, et a s' måjhon après lu, do shuve li voye do Signeur tot vicant dins l' djustice et dins l' adroeteure (Li Djeneze, rat. pa L. Hendschel). F. droiture.

2. rîles do djeu. C' est l' adroeteure do djeu. On dit eto: droet.

Etimolodjeye: etroclaedje di l' årtike francès la, a pårti do pretchaedje rilidjeus, pu riscôpaedje (Loukîz a: atchenå).