afront [o.n.] codujhance måhonteuse d' ene sakî eneviè ene ôte sakî. On lyi a fwait afront. On lzî fwait toltins des afronts et i n' dijhèt rén. Il a rçû on fameus afront, cwand i lyi ont dit di n' si nén ocuper des cayets di s' prôpe nonke. I n' fåt nén prinde ça par afront. F. affront, honte, offense, outrage, déshonneur, avanie, camouflet. >> fé afront a (ene sakî): fé ene sacwè k' el coixhe morålmint. F. outrager, déshonorer. >> fé afront a (èn amagnî): èn nén-z è rprinde assez. Djan ! riprin ndè on boket ! to n' vas nén fé afront a m' boune dorêye, dowê? rl a: rinaker. >> Prinde les afronts po des coplumints: èn nén vey k' on reye di lu, tot fjhant shonnance di vs copluminter. Franwal: ahåyant po: "se méprendre, être naïf, dupe".

| afronter [v.c.] afrontyî.

| afronté, afrontêye [addj.] ki respond les mwaisses, ki cåze divant les djins et k' on n' lyi dmande rén, ki måke d' oniestruté (di politesse). C' est todi des afrontés djonnes, saiss ! Ene bele afrontêye po responde a s' fré ! (J. Brumioul). F. effronté(e), insolent(e), impudent(e), impertinent(e). >> ossu afronté k' on padje (di coû) u: afronté come on tchén d' coû: foirt afronté.

Disfondowes: afronté, êye; afrontè, êye; afrôté, e.

| afrontêymint [adv.] d' ene afrontêye manire Vos dvizez trop-z afrontêymint. F. effrontément, impudemment, insolemment.

Disfondowes: afrontêymint, afrôtéymint, afrontémint, èfrontémint.

| afrontreye [f.n.]

1. codujhaedje d' èn afronté. Dji cmince a nd awè m' sô di totes ses afrontreyes. F. effronterie.

2. kente trop afrontêye. I s' fwait må vir pa totes ses afrontreyes. F. plaisanterie de mauvais goût.

Disfondowes: afrontrîye, afrontrèye.

| afrontisté [f.n.] codujhance d' èn afronté, d' ene afrontêye. Ele poite l' afrontisté so s' nez. F. effronterie, insolence, impudence, impertinence, outrecuidance.

Disfondowes: afrontistè; afrôtisté, èfrontisté, afrontisté.

| afrontyî [v.c.]

1. fé afront, ahontyî. I n' si djinne nén po-z afrontyî les djins.

2. fé piede si oneur a ene feme (lyi dmander d' aler coûtchî avou leye, aler coûtchî avou po d' bon, lyi fé èn efant sol costé). Il a afrontyî s' meskene. F. faire des propositions indécentes; abuser (d'une femme), engrosser.

Disfondowes: afrôtî, afronter.

| afrontieye [f.n.] feme k' on leye la hatche et matche après aveur coûtchî avou leye, et motoit lyi aveur fwait èn efant. F. femme délaissée, abandonnée, fille-mère.

Disfondowes: afrôtiêye, afrontêye, afrontiêye.