agåjhe [f.n.]
1. (pire d' ) agåjhe: pire ki provént do såvlon k' a stî splinké pa des foitès pressions. E l' Årdene c' esteut l' agåjhe k' on s' endè sierveut dins les bastimints (A. Howaerts). F. schiste.
2. (mot di schayton) pire a schayes, åjheye a finde.
3. terén avou ç' pire la, kimiytêye e ptits bokets. On n' bastixh nén so l' agåjhe. Les deus Rûsses k' i s' avént såvé des Almands, avént fwait on trô dins les agåjhes et dins l' tere, et c' est la k' i s' tinént nute et djoû (J. Calozet). rl a: calistinne. F. schiste décomposé, délité.
4. (mot d' cinsî) (tere d' ) agåjhe: djaene et placante tere, avou bråmint des bokets di ç' pire la, maxhîs a del årzeye, k' i n' fwait k' ene tene coûtche a tcherwer, et k' i gn a nén grand-tchoi ki vént dsu. Rén n' vént so l' agåjhe. Cwand to terasses et toumer so d' l' agåjhe, to n' såreus todi wårder ç' tere la po rfé on corti. On n' såreut todi nén aveur grand-tchoi dins ç' terén la: ci n' est k' des agåjhes (Goffinet, ramexhné pa J. Haust). rl a: calistinne. F. schiste argileux.
5. agåjhes [f.n.t.pl.] pitits bokets di ç' pire la, k' on trovéve sovint maxhîs al hoye, u dins les terasmints. Dj' a-st atchté ene tchertêye di hoye: c' est totes agåjhes. F. pierre de houille.
6. pitits bokets d' pires di tolminme ké cogne. rl a: agåjhner. F. débris pierreux, pierraille, gravillons.
| agåjhner (codjowaedje) [v.c.] taper des ptitès agåjhes so (ene sakî, ene sacwè), po l' fé aler, mins k' ça n' lyi fwaiye nén må. Li ci ki m' agåjhnêye, did dirî l' muraye k' i s' mostere ! F. canarder, agacer, taquiner (en lançant des petits cailloux). >> Si on-z agåjhnêye les wespireyes, on-z est seur di s' fé ewyî: dijheye a ene sakî k' end acwirt èn ôte. Franwal: ahåyant po: "Tu te cherches les ennuis".
Disfondowes: aguêjner, agaujner. Coinrece Årdene Nonnrece.