ahener (codjowaedje) [v.c.] (mot d' cinsî)

1. greter ene tere avou des îpes, on rustea, u ds ôtès usteyes, divant del semer, po dismantchî les rukes. Li tere est hole, i gn a nén des groumiotes, i gn årè nén mezåjhe di l' ahener. rl a: brijhî, ringyî, rusteler. F. herser, ratisser.

2. bouter fer, ovrer durmint. F. peiner.

Disfondowes: ahèner, a.èner, ahènè, a.ènè, ayèner.

Etimolodjeye: viebe "haner" (shofler, tot stindant l' linwe, pask' on-z ahenéve tot saetchant des grossès îpes al mwin); betchete a-.

| ahenaedje [o.n.] rahenaedje. Vola tos les semés fwaits, fijhans pår l' ahenaedje. F. hersage, ratissage, recouvrement des semances.

Disfondowes: ahènèdje, ahènadje, ayènadje, ayènâdje.

| ahenire [f.n.] pitit tchamp metou dilé l' måjhon, k' on rahene comifåt, et planter des verdeures. Dins l' ahenire, gn a veut sovint des åbes a fruts elle esteut recloyowe avou ene håye. I sont tot près d' noste ahenire (J.C. Benoît). rl a: paxhi, cortiaedje. F. verger, enclos.

Disfondowes: ahanîre, ayènêre, ah'nire, ahènîre.

Parintêye:

• rahener