airdiè [o.n.] forveyou air, di set coleurs, ki s' fwait e cir cwand i ploût et k' i fwait do solea. L' airdiè provént do dismantchaedje del blanke loumire dins les gotletes di plouve, e diferinnès loumires di coleur, di tchaeke si waxhlire. C' ît ene loumire, èn airdiè ki rewoeyive les cours (M.L. Ledrut Choisez). rl a: åtche-Diè, coroye Sint Djan, croes Sint Djan, corone Sint Djan, roye Sint Djan, poite do paradis, voye do Bon Diu, loyeure do Bon Diu. Disfondowes: êrdiè, érdiè, êrdiow, êrdië, êrguiè, èrdiè, lêrdiè, lêrdia, ardî, ardi. Miersipepieuzmint el notûle ALW 3.66. Etimolodjeye: mot d' aplacaedje no (air) + ôte no (Diè).

odzeu: airdiè (poitrait saetchî pa Mårtene Mahin). a droete: "D' oraedje en airdiè", ene ramexhnêye di rimeas da C. Quinet, e walon del Lovire.