alouwer (codjowaedje) [v.c.]

1. eployî (copurade po ene sacwè k' on paye). E l' ivier, on-z alouwe beacôp d' ôle et d' hoye. >> fåte di bon, li måva s' alouwe: dijhêye po dire k' i s' fåt continter di çou k' i gn a.

2. uzer, divni vî ou si sketer d' aveur sitî bråmint eployî. Mes solés sont-st alouwés. Alouwer s' santé a sjhijhler.

3. dispinser, furler. I n' fåt nén alouwer a målvå. Il alouwe ses çanses fwait-a-fwait k' i les wangne.

| alouweu, alouweuse u alouwresse [o.f.n.] onk, ene k' alouwe totes ses çanses. rl a: furleu, furlandeu, kischireu, kitapeu, foteu-evoye. F. dépensier (ère).