amaker (codjowaedje) [v.c.]

1. maker, assoumer. F. assommer, abattre.

2. (imådjreçmint) sibarer, sorprinde. F. frapper, heurter.

| amaké, amakêye [addj.] sibaré (êye), reyusse. Po dire li vraiy, dj' a stî paf, amaké, minme on pô biesse (M. Peclers). Vos n' poloz portant fé d' ôte ki d' esse tot amaké di s' beaté (Y. Gendarme). Octave, amaké: "Bén vs estoz roed sot surmint ! mi feme, c' est da minne" (E. Petithan). Loukîz a: souné, peté, reyusse. F. ébahi(e), abassourdi(e).

| amacant, amacante [addj., purade padvant]

1. k’ amake. Loukîz a : sibarant. F. renversant, surprenant.

2. k’ edoime, tot djåzant d’ ene drouke. stitcha do prumî côp, li longowe fene eweye del sirinke avou l' amacante drouke divins l' trawa condilyin (L. Mahin). F. endormante, anesthésiante, anesthésique, somnifère.

Dipus d' racsegnes so les amacantès droukes