amidjoler u amidoûler (codjowaedje)

I. [v.c.]

2. andoûler, emacraler. Il a bén l' toû d' amidoûler les crapådes. So ene åvé, ele vos aveut amidjolé (L. Mahin). Tchaeke côp k' i s' va pormoenner åd dilong d' l' aiwe, Lome l' amidjole, tot chîlant cwand i passe (P.J. Dosimont). F. envoûter, enjôler, ensorceler, fasciner.

2. fiesti. Nosse bea walon merite bén k' on l' amidjole (P.J. Dosimont). F. chérir gâter.

3. vanter, platchter. F. flatter.

II. s' amidjoler u s' amidoûler [v.pr.] fé cnoxhance, aprinde a viker eshonne. Et dispu don, il ont stî djintis a scole; la, on-z aprind kimint k' on s' amidjole (P.J. Dosimont) F. se connaître, s'apprécier.

Etimolodjeye : viebe andoûler, avou assaetchance do mot amisse, et do F. enjôler.

| amidjolant u amidoûlant, amidjolante u amidoûlante [addj. purade padvant] k' amidjole. I dischind les tienes roedebale po-z ariver - fén binåjhe, èn ome - dins l' amidjolant payis des Bolnîfs (L. Mahin). F. envoûtant, fascinant, enchanteur, séduisant.