amidrer 1 (codjowaedje)

I. [v.c.] rinde meyeu. Il amîdrèt leu corti avou do bigå del fosse. Waitîz d' amidrer l' vicåreye di ç' pôve djin la. F. améliorer, amender.

II. s' amidrer [v.pr.]

1. divni meyeu. I n' s' amidrêyrè måy, i n' a rén d' bon o coir. F. s'amender, s'améliorer, se corriger.

2. aler mî, tot cåzant d' on malåde, d' ene maladeye. Si feye s' amidrêye (ramexhné pa M. Francard).

Etimolodjeye: bodje "mî" betchete a- ristitchaedje di DR (rinde mî).

| amidraedje [o.n.]

1. accion d' amidrer, si rzultat. rl a: ricoridjaedje. F. amélioration, modification, correction, correctif, rectification.

2. (pus stroet sinse) candjmint d' ene liwè, dimandêye pa des cis ki n' sont nén d' acoird avou ene prumire modêye. F. amendement.

| amidrance [f.n.] meyeute estance d' on malåde. Mins gn a pont di tot d' amidrance (J. Calozet). F. amélioration, progrès, début de guérison.

| amidrant, amidrante [addj., purade padvant] k' amidrêye. On leyive èn amidrant gayet dins tchaeke viyaedje, po les ptits cinsîs vni fé siervi leus vatches. Èn amidrant rméde pol sida. F. améliorateur, trice.

Parintêye

• ramidrer