amonucion [f.n.]

1. amagnî, copurade li ci k' on-z epoite po on voyaedje, po des sôdårds, evnd. Dj' a d' l' amonucion po cwénze.djoûs. I fårè evoyî èn efant a l' amonucion, gn a pus rén e l' årmwere. On s' a djoké l' londmwin a Rabat po tcherdjî les mwaisses-sôdårds et co des caisses d' amonucions (amonucions-bales mins purade amonucions-amagnî) (L. Mahin). F. nourriture, ravitaillement, provisions, vivres. >>  botike a l' amonucion: ki vind d' l' amagnî F. alimentation générale. >>  aler a l' amonucion: aler ås comissions. Loukîz a : coûsse. F. faire ses courses. >>  pwin d' amonucion: pwin des sôdårds. >>  côper les amonucions: èn pus dner d' cwårs (a des efants, evnd.) Zande l' a taené et lyi côper les amonucions (L. Mahin). F. couper les vivres.

2. amonucions (t.pl.) çou k' on mete dins on fizik, on canon, ene ôte åre. Li Duk di Lorinne les aveut si bén ratourné Tot dabôrd k' i pierdît coraedje Et cwitît tertos leus ovraedjes, Leu poure, leus bales et leus canons, Leus moirtîs, leus amonucions, Tintes et bagaedjes, ôr et årdjint (paskeye do sidje di Viene). F. munitions.

Disfondowes: amonucion, amonicion

Etimolodjeye : calcaedje riwalonijhî sorwalonde i/u do shuvion francès la municion, avou riscôpaedje.

Parintêye

• amonucioner.