ampoune [f.n.] frut d' l' ampounî, ki s' magne, fwait di totès ptitès boles, come des makes d' ataetche, ki mawrit do moes d' awousse å moes d' octôbe. On aléve dins les bwès cweri des frambåjhes, des meurons, des ampounes. Del confiteure ås ampounes. On dit eto: rodje åmonne, ambe, amande, frambåjhe. F. framboise.

Etimolodjeye : bodje gayel "amb", cawete -one.

| ampounî [o.n.] rodje amonnî. I s' a streboutchî dins les ampounîs. On dit eto: rodje åmonnî, amblî, amandî, frambåjhî. F. framboisier.

| ampounire [f.n.] tchamp k' on-z î a planté des ampounîs. Ç' a stî ene fouke, don, a Rdû, cwand il ont-st enondé l' ampounire. F. framboiseraie.

Etimolodjeye : cawete -ire (tchamp d' ampounes), 1997.

| ampounete [f.n.] ampounire

Etimolodjeye : cawete -ete ("bwès" d' ampounes), 1997.

• Dipus d' racsegnes so les ampounes
• Dipus d' racsegnes sol bire ås ampounes