apasser (codjowaedje)

I. [v.c.] hazer, fé les cint pas åd triviè di. Il apasséve li colidôr, nosse malåde(C. Denis).

II. s' apasser [v.pr.] (mot d' cinsî) mete li pî foû des traits tot cåzant d' on tchvå atelé. On dit eto: s' ebertaker.

Etimolodjeye: viebe passer, betchete a- (fé passer).

| apas [o.n.]

1. egré metou tot seu. Dji n' såreu ddja aler prinde ene douche; dji n' sai pus monter l' apas. F. marche, palier, socle.

2. soû. Li grijhe påsse gonfele po s' plaijhi dissu l' apas do for ki ronfele (D. Trempont). Des mwins tindowes ki rmolént leu mizerreyes dissu l' apas di m' vicåreye (D. Trempont). F. seuil.

Etimolodjeye: sivierba d' apasser.