apasser 1 (codjowaedje)

I. [v.c.]

1. hazer, fé les cint pas åd triviè di. Il apasséve li colidôr, nosse malåde(C. Denis).

2. mezurer tot rotant. Apasser l' lårdjeur do tchmin

3. aveur ene sifwaite ascoxheye. dj' apasse 80 cm.

4. (mot di mnujhî) carculer l' parfondeu d' èn egré po des montêyes. Li scrinî a foirt bén apassé nosse montêye.

II. s' apasser [v.pr.]

1. (mot d' cinsî) mete li pî foû des traits tot cåzant d' on tchvå atelé. On dit eto: s' ebertaker.

2. rinoncî a si idêye. I fårè vs apasser d' fé cisse riclamåcion.

Etimolodjeye: viebe passer, betchete a- (fé passer).

| apas [o.n.]

1. egré metou tot seu. Dji n' såreu ddja aler prinde ene douche; dji n' sai pus monter l' apas. F. marche, palier, socle.

2. soû. Li grijhe påsse gonfele po s' plaijhi dissu l' apas do for ki ronfele (D. Trempont). Des mwins tindowes ki rmolént leu mizerreyes dissu l' apas di m' vicåreye (D. Trempont). F. seuil.

3. ascoxhaedje, longueur d' on pas. Mi apas våt on mete. >> Mezurer a l' apas: apasser (mzurer tot rotant).

4. parfondeu d' èn egré des montêyes.

Etimolodjeye: sivierba d' apasser.

| apasseu [o.n.] djin k' apasse (ki mzeure a l' apas).

Omonime:

• apasser (passer a ene djin, taeyî des pires)