aploure (codjowaedje)

I. [v. sins djin]

1. ariver, tot djåzant del plouve. Il nos aplova ene laide pitite drache sol cabus. F. tomber.

2. ariver tot d' on côp. I nos aploût èn ovraedje fô, dispu k' il ont drovou l' zonigne. F. tomber, arriver en quantité.

II. [v.s.c.]

1. amoussî ene sadju, tot djåzant d' ene aiwe. L' aiwe aploût e l' tchambe på cassé cwårea.

2. ariver d' tos costés (tot cåzant d' sacwès). L' årdjint aploût e ç' måjhon chal. Les oneurs aplovèt sor lu. Dji voeyeu aploure les côps, et dj' a bén conté, pus d' ene feye, dihoter come èn Ostrogot (A. Maquet). F. affluer.

3. ariver et k' on n' s' î atind nén, et k' ça n' fwait nén plaijhi, come ene laide plouve. I t' pôreut aploure sol narene ene biscûte come t' end a måy riçû (A. Maquet).

4. avni a bråmint, tertos eshonne tot cåzant d' djins. Les payizans aplovèt a l' fôre a Lidje. Il aplovèt tertos el Beldjike, c' est k' i sont mî k' e leu payis, don. rl a: abroker, raploure. F. accourir, affluer, arriver en masse, venir se réfugier.

III. [v.c.] apoirter e grande cwantité. Ki l' anêye ki vént nos aplouve des cwårs. (R. Viroux). F. apporter.

Disfondowes: aploûre, apleure, aplûre.

Etimolodjeye: viebe ploure, betchete d' aprepiaedje a-.

| aplovou, aplovowe [o.f.n.] li ci (cene) k' arive novea divins on viyaedje, ene kiminålté. F. immigrant, nouvel(le) arrivé(e), nouveau, elle.

Etimolodjeye: pårticipe erirece (2inme sôre) do viebe "aploure".