apontyî

I. [v.c.]

1. aprester. Dj' a-st apontyî mes usteyes po ndaler ås tchamps. Dj' a co apontyi 1000 noveas mots ritrovés dins les carnets do Gaston (L. Baijot). I cour o bwès sol bon motif d' apontyî l' tindreye ås tchampinnes (S. Fontaine). rl a: aprester. F. préparer, apprêter.

2. mete a pont. Il ont apontyî on novea programe di naiviaedje so Etrernete. rl a: adjinçner. F. mettre au point.

3. (mot d' éndjolisse). F. configurer.

4. (mot di mnujhî) taeyî e ponte. Apontyî al courrece. F. déboutir.

II. [v.s.c.] aponde, betchî eviè l' cåzant. On voet les dveres apontyî foû d' tere. Vola les sminces et les apoirts k' apontièt. Li djoû apontyive cwand dj' a vnou. (ramexhnés pa J. Haust).

III. [v.pr.] s' apontyî s' aprester. Ele s' aponteye po-z aler å bal. Vos vs poloz bén apontyî a rçure ene volêye di vosse pere cwand k' i rinterrè.

Etimolodjeye: bodje "pont", betchete a-, cawete -yî. rl a: epontî.

| apontiaedje [o.n.] accion d' apontyî; si rzultat. L' apontiaedje do vaccin sida va co deurer kékès anêyes. L' apontiaedje des nwâces årè dèré 15 djoûs. Dji n' a bouté fok ene dimeye eure a l' apontiaedje di l' éndjole por vos polou ovrer avou l' sistinme d' operance Linux. rl a: apresses, aprestaedje. F. préparation, mise au point, configuration.

| aponteymint [o.n.] apontiaedje. F. apprêt.

| apontieu, apontieuse aponteyresse [o.f.n.]

1. li ci k' aponteye ene sacwè.

2. ovrî k' aprestêye l' ovraedje po èn ôte.