araedje [f.n.] 1. må ki s' prind, ki pout ataker totes les biesses a tchôd sonk, et les djins avou, ki l' cåze c' est on virusse ki distrût li cervea. On-z a cmincî a mete les plokes ås rnåds conte l' araedje diviè 1975. rl a: raedje. >> må d' araedje: no d' l' araedje, li pus corant davance. >> Va s' prinde li må d' araedje: Va s'-t å diale. 2. disdut avou ttafwait cou dzeu cou dzo, avou bråmint do brut. Kéne araedje al såle, cwand ont cmincî a s' margayî. Disfondowes: arèdje, aradje. Etimolodjeye: riscôpaedje d' on sujhion (walo-)lorin: la raedje.

araedje: vatche avou l' må d' araedje, ki boerlêye eyet ki glete (poitrait saetchî pa Lucyin Mahin).