araedje [f.n.]
1. må ki s' prind, ki pout ataker totes les biesses a tchôd sonk, et les djins avou, ki l' cåze c' est on virusse ki distrût li cervea. On-z a cmincî a mete les plokes ås rnåds conte l' araedje diviè 1975. rl a: raedje. >> må d' araedje: no d' l' araedje, li pus corant davance. >> Va s' prinde li må d' araedje: Va s'-t å diale.
2. disdut avou ttafwait cou dzeu cou dzo, avou bråmint do brut. Kéne araedje al såle, cwand ont cmincî a s' margayî.
Etimolodjeye: riscôpaedje d' on sujhion (walo-)lorin: la raedje.