araedje
I. [f.n.]
1. må ki s' prind, ki pout ataker totes les biesses a tchôd sonk, et les djins avou, ki l' cåze c' est on virusse ki distrût li cervea. On-z a cmincî a mete les plokes ås rnåds conte l' araedje diviè 1975. rl a: raedje. >> må d' araedje: no d' l' araedje, li pus corant davance. >> Va s' prinde li må d' araedje: Va s'-t å diåle.
2. disdut avou ttafwait cou dzeu cou dzo, avou bråmint do brut. Kéne araedje al såle, cwand ont cmincî a s' margayî.
3. distrujhaedje.
4. margaye. Ç' a stî l' araedje e manaedje. I vénrè co des araedjes avou çoula.
5. drole di sacwè, drole d' afwaire. K' est ç' po ene araedje, don, çoula? Ele ni nos laiye, come eritaedje, k' on hopea d' vîs araedjes.
II. d' araedje u k' araedje [advierbire] k' arape, sins rla, waeraxhmint. Il estént d' araedje bén covés. >> ovrer a l\' araedje: ovrer d' araetche-pî.
Etimolodjeye: riscôpaedje d' on sujhion (walo-)lorin: la raedje.