ariole I. [o.n.] loriot. F. loriot. >> on bea ariole: onk ki tchante come on loriot (sins s' djoker). II. [f.n.] 1. viole. F. piano mécanique, orgue de barbarie. 2. grand brut (avou del muzike et des danses). C' est l' eure k' i dvreut cmincî a-z aveur sogne; l' eure ki l' ariole des biesses di nute atake e grand bwès (J.M. Warnier). F. farandole. >> moenner l' ariole: moenner l' araedje. Disfondowes: ariole, âriole, âriyol. Etimolodjeye: latén oreolus (ôrimiele). | ariete [f.n.] bele pitite tchanson. Dj' a sondjî on djonne mestré ki vneut tchanter Des årietes riloumant m' beaté (A. Gauditiaubois). F. ariette. Disfondowes: ariète, auriyète. Etimolodjeye: calcaedje riwalonijhî di l' itålyin arietta (tchanson come li cene do copere-loriot.

• Dipus d' racsegnes so l' ariole