ashir (codjowaedje)

I. [v.c.] mete li drî d' ene djin so ene tcheyire, ene plantche evnd, les djnos ployî di scwere. Il ont ashiou l' vî pa so les tcheyires di dvant. Dji prind des bagns al wapeur d' aiwe bolante, Groumiant les dints tos les côps ki dj' m' ashid (J. Bertrand).

II. [v.pr.] si mete lu-minme insi. I tondèt leu rmoye avou on tracteur, ashids (B. Mirlon).

Disfondowes: assîr, achîr, achîde.

| ashida [o.n.]

1. plaece po s' ashir. Ashidoz vs, taijhoz vs !:: I m' fåreut èn ashida. F. siège.

2. plaece do bådet (pitit banc di mnujhî) la k' on ashide li bwès.

Disfondowes: assia, assiya, achîda</sspan>.

| ashidwere [f.n.] ashida. C' est nén l' tot: i m' fåt trover ene boune ashidwere po mareder. F. siège, place assise. >> ashidwere d' ene fåtcheuse (raezete u loyeuse): plaece la k' èn ovrî s' pout ashir tins k' les tchvås saetchèt.

Disfondowes: achîdwêre, assîdwâre, achîdwêr (omrin).

| ashideuse u ashidresse [f.n.] comere ki fwait ashir les djins, e cinema. F. ouvreuse.