astantche [f.n.]
1. meur di tere u d' cimint, grand u ptit, metou po ratni ene aiwe. Les efants s' amuzèt a fé des astantches. S' i n' årént nén yeu fwait ene astantche avou des saetchs di såvlon, tote li Basse Libin esteut neyeye. F. barrage, digue. rl a: bate.
2. aiwe ratnowe padrî ci meur la. Li poujhoe, c' est ene pitite eståcion d' pompaedje, k' apice l' aiwe di l' astantche, et l' evoyî eviè on tchestea d' aiwe, metou sol cresse (L. Mahin). >> mete les biesses a l' astantche: aler moenner les vatches s' abuvrer å ri.
3. boird d' ene aiwe. Coûtchî so m' vinte, dji dfoyteye les fleurs di l' astandje (M. Hicter). F. berge.
| astantchêye [f.n.] basse d' aiwe ratnowe pa ene astantche. L' astantchêye di Piridovoy est bråmint pus ptite ki li cene di Rossachanca (L. Mahin). F. lac de retenue.
| astantchea [o.n.] (mot d' edjenieur) pitite astantche, di céncwante a cint meye mete cubes. Les astantcheas siervèt eto a espaitchî les brôs di vni ebôjler les grands båraedjes. F. barrage collinaire. Etimolodjeye: bodje "astantche", cawete -ea, 2001.
| astantchlêye [f.n.] aiwe k' i gn a dins èn astantchea. F. lac collinaire.
Parintêye :