atrocler (codjowaedje) s' atrocler [v.pr.] si rashonner, tot djåzant d' djins. Gn aveut tote ene binde etroclêye sol plaece (J. Hostin). Loukîz a: si ratropler, si rabindler. F. se grouper, se rassembler.

Etimolodjeye : viebe fwait sol bodje troke, avou l' betchete a-.

Parintêye :

• distrocler
• si ratrocler
• etrocler